Je vindt iemand leuk. Of aantrekkelijk. Of allebei. Wat zijn dan de 1ste date tips? Hoe en wanneer, wanneer vooral geef je duidelijkheid over dat je meer wil, dat het geen vriendschappelijk tijdverdrijf is?
Lees deze zoektocht naar subtiele eerlijkheid, seksueel verlangen — en hoe ontzettend lief de man in deze blog een vrouw kort geleden hielp met verhuizen. Wat lief. Echt heel lief. Zo lief. Ik ben er stuk van zo lief.
ESSAY
Waar ik persoonlijk geen voorstander van ben is naar een aantrekkelijk persoon toe rennen en dan direct zeggen: ‘Laten we seks hebben!’
Ik ben er geen voorstander van, hoe sympathiek en enthousiast je het ook bedoelt.
Winderig busstation:
‘Hoi, ik wil me even voorstellen [noemt naam]’
‘Hallo…?’ [kijkt enigszins overvallen, terwijl de zon op haar gezicht schijnt.]
‘Laten we seks hebben!!’
Raad ik af! Niet doen.
Wat ik ook een bijzonder slechte strategie vind: Een aantrekkelijk persoon ontmoeten en dan moonwalkend – met geluidjes enzo erbij – richting de friendzone dansen. NIET DOEN. Keihard The Way You Make Me Feel zingen, of iets van Abba, ook al ken je jezelf als iemand die gewoon gek is op zingen, nee, nee, nee, houd die authenticiteit voor je. En dan veertig drankjes doen, de gezellige, totaal ongevaarlijke vriend uithangen, en dan na drie en halve maand in de bios eens een hand op een knie leggen en dat de ander dan gaat schreeuwen. (JOKER, 2019, maar op een heel ontroerend moment in de film, begint die vrouw plots te schreeuwen, wat een verhaal en slechte timing. Van haar!)
Ik was eens naar Scheveningen gegaan. Voor een date. Zin in. Kom ik daar aan, zitten we bij een strandtent, weken naar uitgekeken, maar ze kon steeds niet, had de dag ervoor nog gevraagd ‘zal ik ook een handdoek mee nemen, of doen we samen één handdoek’ en toen, daar bij die strandtent en cola zonder prik vraag ik: wat heb je gedaan met vakantie? Antwoordt ze: ‘We zijn naar Schotland geweest.’
Natuurlijk wel heerlijk voor haar, Schotland, daar wil iedereen wel heen, met je man, Schotland dat moet je meemaken en neem Wales dan ook mee, misschien niet dezelfde vakantie, maar wel een keer doen. WALES. Ik heb nog een kwartiertje met haar over het glooiende landschap gehad en maak je geen zorgen, ik voel hier allerlei dolgrappige woordgrapjes over glooiend landschap opbubbelen, bubbelbubbel, maar ik bleef gewoon naar haar ogen kijken. Toch die grap gemaakt, jammer. Kut, kut, kut.
Maar godschristelijk gloeiende teringtyfus: wat deed ik in Scheveningen voor een date terwijl deze vrouw getrouwd was? Hoe kon dat zo lopen? Ik dacht dus keihard te hebben geflirt ofzo, of… ja, ik bedoel: als ik met een vrouw wil afspreken – zo dacht ik – dan is dat toch sowieso duidelijk dat…
NEE DUS.
Zo heb ik ook eens een vrouw over de vloer gehad. Hele huis aan kant, leuk, fijn, maanden geleden dat mijn huis zo opgeruimd was. Zelfs onder het bed gestofzuigd en die witte sok met rode stippen, ooit voor een feestje gekocht, vond ik zo ook weer.
We hadden in aanloop naar deze Grande Evening elkaar ‘betekenisvolle’ appjes gestuurd. Met veel knipoogjes. En muziekjes waar je op kon dansen. Het begon als ‘leuk om vrienden te zijn’ en dat veranderde – zo kreeg ik dus de indruk – in flirten.
En toen, die avond was ze daar.
De verwachting zat er lekker in en mijn huis rook lavendel fris en mandarijn zacht en daar was de vrouw en na vijf minuten zegt ze: ‘Die appjes gingen toch niet te ver?’ Precies op dat moment spatte er een glas in de keuken. Pats. Echt? Nee, maar het beeld is mooi, snap je?
Ik keek haar aan. ‘je bedoelt dat appje dat je zei dat ik zulke mooie ogen had? Je bedoelt het appje dat je schreef ‘samen gezellig met jou op een kleedje, picknicken?’ Verbijsterd was ik. Uiterlijk werd ik kalm. ‘Jeetje, wat onhandig dit. Ik dacht…’
Rond half tien vertrok de vrouw. Hele avond tegen mezelf gezegd: this shall pass too, this shall pass…
Ach, ik heb dit zovaak gehad, het is als het kind dat gewoon stilletjes op de bank gaat zitten rond bed tijd. Herinner je je dat? Dat je om acht uur op de klok kijkt en denkt: als ik nu heel stil blijf zitten heeft niemand in de gaten dat ik al naar bed moet. Gebeurde toch vaak dat ik dan pas om acht minuten over acht naar boven moest. Bam. Had ik die minuutjes toch maar mooi mee gepakt.
Ik herinner me dat een vrouw bij mij spelletjes kwam doen. Gezellig thuis, wat deden we? Bordspelletjes. Rummikub? En het was na twaalf uur en ik gooide dan toch maar eens in de groep dat ik haar ‘een heel leuk, lief gezicht vond hebben.’ Niemand leert ons hoe dit moet, waanzin eigenlijk. Ik heb nog nooit iemand zo plots zien bedenken dat ze weg moest. ‘Ja, ik moet studeren morgen vroeg, fock is het al hlaf één? Doei, doei.’ En weg rende die vrouw. Was ik dan te duidelijk, of kwam mijn intens leuke compliment té onverwacht?
Hoe ik het nu doe? Of ik iets geleerd heb? Ik denk het. Ik zeg iets sneller zonder claimerig te klinken ‘Ik vind je een leuke vrouw, je ziet er leuk uit!’ Nee, maar snap je, dat de agenda duidelijk is. Want zegt de ander nee, dan zegt de ander nee, even pijn en doorrrrr…
Zo heb ik het laatst gedaan. En dat werkte uitstekend, verbluffend goed. De vrouw zei enthousiast: ‘Wat lief. Ik heb zaterdag hulp nodig bij een verhuizing. Kun je?’
Hatsa. Lekker bezig, dus afgelopen zaterdag droegen we samen twee zware kasten naar boven. En bij het overpakken van een stoel raakte ik even haar hand aan. Heerlijk die spanning die opbouwt. Zo benieuwd wat er komende weken gebeuren gaat.
Er was ook een andere gozer, een lange slanke man, die al de hele ochtend krentenbollen aan het smeren was. Zo’n nonchalant type, wat langer haar, krullen. Op z’n blote voeten. Lekker ontspannen. De boel de boel. Ja, je kon zien dat hij de dingen lekker op zich af liet komen. Die gast stond op een gegeven moment met een hand losjes rond haar schouder. En later zag ik ze elkaar een lange kus geven, toen ik een bijzettafeltje van tachtig kilo naar boven sleepte. Die lange kus, dat was vriendschappelijk denk ik. Ja, ik weet het zeker, want ze valt op mij.
Had ik tegen hem moeten zeggen dat hij zich niets moet verbeelden?
No comment yet, add your voice below!