Heb je grote dromen? En word je er wat onrustig van? Pieker je veel, dondert de angst soms door je heen als het even tegenvalt? Kan je niet stoppen met werken, of blijven de gedachten maar door je heen razen?
Ik benadruk in mijn stuk vaak het aanmodderen, maar, het moet gezegd worden: ik doe mezelf tekort. Veel tekort. Want ik wil dingen en ik ga er voor, al mijn leven lang!
Deze onderstaande brief schreef ik uitsluitend aan mezelf. Maar lees vooral mee, joh.
Zeven inzichten voor groot dromen zonder knettergek te worden.
Lieve,
Oké. Kalm! Rustaagh! Het is een bui. Je bent emotioneel. Je bent zenuwachtig, gestrest. Handen uit het haar, diep ademhalen, rustig!
Jajaja, het is pittig. Ja, je hebt een fantastisch plan, groot verlangen, je prachtige plan staat vast: Lisbon Calling. Naar de zon, naar het licht, naar Parque Eduardo VII, Avenida da Liberdade. Iemand had het over het woord ‘emigreren’ en dat voelde nog heel gek, maar zo heet het nu eenmaal.
En ja, nu zie je het nog niet. Hoe je het gaat regelen. Soms lukken er dingen, soms is het dagen traag en stroperig en zie je niet hoe.
Als een waterval kletteren alle gedachten over dat het niet gaat lukken. Fock, help, kut!
Om te zorgen dat je de kans op snel het vliegtuig pakken groter maakt zonder knettergek te worden, hier… speciaal voor jou, Gappie…
Zeven levensregels om je grote droom waar te maken, zonder knettergek te worden.
Laat de toekomst de toekomst zijn.
Je weet niet hoe het loopt. En je kunt het nooit weten. En er kan altijd, op elk moment van alles misgaan. Zoals je in het boek Meditations for Mortals las, zei de vrouw van de schrijver eens dat er – wanneer er verschrikkelijkheden gebeuren – nooit een muziekje aan voorafgaat, zoals in de film. In de film zet de jonge vrouw met de rossige krullen haar fiets tegen de lantaarnpaal en bij het openen van de voordeur start het muziekje en dan – je voelt het al aankomen – wordt ze tegen de grond geslagen met een koekenpan. Door een man, haar ex-man. Verdikkeme nog aan toe! Het bloed spat op de witte muur. De vrouw ligt met open ogen dood op de grond, en de lapjeskat jankt lang en angstig onder het dressoir.
In het echt kunnen er busongelukken gebeuren op bange binnenwegen, kun je de schaal lasagne uit je handen laten vallen in de woonkamer en zien hoe de hond het gretig naar binnen schrokt, terwijl je date aan tafel zit te wachten. Onverwacht, op elk moment kan alles gebeuren. Daar gaat geen muziekje aan vooraf, geen zenuwachtig viooltje. Niks.
Maar laat de toekomst de toekomst zijn en onthoud:
“We will cross that bridge when we come to it.”
Wanneer de situatie daar is, kun je handelen. Wees eerlijk, het is gewoon heel mal om vooruit te lopen op van alles: ‘Dag date, prachtig zie je eruit, hier is de Swiffer, wil je straks helpen als mijn lasagne uit mijn handen valt?’
DAT SLAAT NERGENS OP!
We don’t know enough to be pessimistic.
“If we can recognize that change and uncertainty are basic principles, we can greet the future and the transformation we are undergoing with the understanding that we do not know enough to be pessimistic.” Hazel Henderson
Zeven jaar geleden was er flinke voorspoed. Dingen pakte verdomde goed uit. Zittend in het zonnige park zei je tegen de vriend: ‘Nou, haha, het komt me toe!’ De vriend keek jou in de ogen, hief z’n flesje Heineken om hoog en zei: Proost, maar eeh.. kun je dat ook geloven? Kun je geloven dat goede dingen je toekomen?’
Je voelde toen meteen dat je dat niet kunt geloven. Anderen, anderen zijn hier om geluk te hebben, mazzel, de wind in de rug. Voor jou geldt dit niet. Zo denk je.
Zo dacht je.
You don’t know enough to be pessimistic. Niet weten wat er morgen gebeuren gaat, betekent ook dat het prachtig kan uitpakken.
Relativeer én eer.
Natuurlijk is jouw droom wellicht onbeduidend in het grote verhaal van oorlog en ontbering en grote problemen waar de wereld mee te maken heeft. Het is goed om je te realiseren wat je nu al wel hebt, bijvoorbeeld je gezondheid; je kunt de ene voet voor de ander zetten. Je kunt het 21e pianoconcert van Mozart opzetten en Muse en Lapdance van N.E.R.D. Om maar wat te noemen.
Anderen hopen dat er geen bom op hun tentenkamp valt, terwijl ze al twee broers hebben verloren door een bom op hun ouderlijk huis. Jij hoopt op leven in de zon, in de stad van de zeven heuvels.
Dat lijkt onbeduidend, maar eer ondertussen je verlangen. Het gaat over je geluk, je bestemming. Je verlangen is prachtig.
Er is in je een jeugd lang verteld dat je niets mag verlangen, dat je klein en bescheiden moet leven, dat dromen niets voor ons soort mensen zijn. Je bent opgevoed door bange mensen, hoe goed ze het ook bedoelden.
Je bent wijzer dan dat. Je mag verlangen wat je wilt.
Toen je eerder al aan dit geluk kon proeven, glimlachte je breeduit toen je over Avenida Fontes de Pereira Melo liep. Je voelde diep in je ziel dat je daar moet wezen.
Relativeer en eer je mooie verlangen.
Thank you, mind.
Een gedachte is maar een rijtje woorden. ‘Ik kan dit niet’ is maar een gedachte en dus een rijtje woorden. ‘Ik ben lelijk en onaantrekkelijk’ is niets meer dan ook weer een rijtje woorden. Een mal voorbeeld, want je vindt jezelf, gek joch, eigenlijk heel knap en mooi, dat heb jij dan weer, maar je snapt het punt. ‘Ik blijf altijd alleen’ is niets meer dan een rijtje woorden. We vertellen onszelf de hele dag verhalen over onszelf, onze kansen en hoe we zijn. Het zijn maar verhalen. Denk aan wat je las over de documentaire over Afrika. Is de documentaire over Afrika, Afrika zélf? Al is het 10.000 uur? Zijn de gedachte over je leven, over hoe ‘gelukt’ dat is of juist niet, over je achterloopt, alweer dik in de veertig, is dat je leven? Gaat je leven over de afwijzingen die je had, of over hoe je nooit opgeeft?
‘Als ik deze gedachte geloof, helpt mij dat dan aan een leven creëren dat ik wil?’
Maak er een prioriteit van om elke keer je gedachten te laten voor wat ze zijn. Herhaal, vriendelijk en geduldig ‘Dank je wel, mind, dank je wel dat je me zo probeert te beschermen tegen onheil, maar ik kan het aan.’ En ga dan terug naar dat wat je nu te doen hebt. Een gesprek voeren, paëlla maken, de liefde bedrijven, of een nieuwe scène schrijven van je nieuwste film. Of, eeh, eindelijk de stof achter de wasmachine opzuigen. Of… met een mes of schroevendraaier het achtergebleven kaarsvet uit dat holletje prutsen. Wat een vervelend klusje, maar wel heel erg vanuit je innerlijke ziel.
Check deze video eens per week.
Heb compassie met jezelf.
Het buikpijn-alarm op de hoogste stand: aardig zijn voor jezelf. Gadverdamme. Waar kan ik kotsen?
Maar toch is het mal hoe we dat allemaal doen: naar een goede vriend ben je relaxt en aardig en dus, compassievol als hij of zij lijdt en verdriet heeft, of een fout maakt. En naar jezelf ga je dan gewoon lullig doen. Jammer.
Heeft jezelf afstraffen ooit geholpen?
Volgens Kristin Neff, de Amerikaanse pionier op het gebied van zelfcompassie, heeft zelfcompassie drie elementen:
Common Humanity – weet dat lijden onderdeel is van het leven, er mislukken duizenden plannen, hoe goed bedacht ook: dat hoort bij het mens-zijn. Als je zuchtend door de stad gaat, je bent met velen.
Mindfulness: blijf in het hier en nu, voorkom catastroferen. Dat ene zinnetje laatst, dat raakte je ineens. Je las over dingen waar je geen controle over hebt en dingen waar je wel controle over hebt.
Het derde element: aardig zijn voor jezelf.
Van kwaad tot erger: we gaan even bidden.
Wat? Gaan we nou nog bidden ook?
Nee, kalm, maar dit wordt een gebed genoemd:
Schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik kan veranderen, en wijsheid om het verschil tussen beiden te zien.
Laatst las je iets dat je toch verraste: je las over het verschil tussen wat je wel kan veranderen en wat niet. En onder het rijtje dingen dat je niet kan veranderen stond: ‘dat je een angstig persoon bent, kun je niet veranderen.’ Fascinerend. Want vaak denk je dan toch dat je anders moet zijn dan je bent, dat je ‘niet zo’n druktemaker’ moet zijn. Maar wat nu als je dat gewoon bent?
Oh en in het kader van waar je wel of geen controle over hebt: hoe anderen reageren, of anderen reageren. Aanvaard wat er komt, accepteer als het iets stiller blijft en neem het verdorie niet persoonlijk.
Aan de slag.
Ga, doe, schrijf, leef. Denk af en toe aan Kamp van Koningsbrugge. ‘Als je denkt dat je niet meer kan, kan je nog uren door. Doe wat je moet doen, stap voor stap, dag voor dag, in al je imperfectie. Zoek het niet-bestaande evenwicht: het evenwicht tussen die ene extra stap zetten, niet te snel denken dat je moe bent ofzo en weten dat je door keihard werken echt niet op magische wijze alles naar je hand kunt zetten. Ken je nietigheid. Doe de dingen vooral omdat je nu op dit moment energie geeft, of er dan vier mensen blij mee zijn, of tienduizend, laat dat los.
Denk niet te lang na over het maken van uitmuntend plan, een plan is niet meer dan een gedachte.
Het beeld dat je in het boek Meditations For Mortals las, ging over de kajak en het jacht. Veel mensen hopen en willen dat ze een jacht zijn. Kalm en vastberaden gaan ze over de zee.
Maar in werkelijkheid zijn we allemaal slechts een kajak. Dat is niet somber, dat is gewoon wat het is:
“It’s a thrilling situation, but also an intensely vulnerable one: you’re at the mercy of the current, and all you can really do is to stay alert, steering as best you can, reacting as wisely and gracefully as possible to whatever arises from moment to moment.”
Wees trots, een beetje trots.
Wees trots op wat je aan het doen bent. Je hebt geen Tesla en sushi in een restaurant laat je even zitten, die ene toffe broek moet wachten. Maar je leeft vanuit je hart, waar velen dat niet durven. Je leeft vanuit je hart omdat grapjes maken en een beetje relativeren is wat je te doen hebt op deze wereld.
Niets meer, maar vooral niets minder, alles onder het motto: Fall Madly In Love With Your Own Humanity. En natuurlijk de prachtige quote:
‘Wie het paard bij de naam noemt, zuivert het water.’
Die grap snapt bijna niemand, maar je schreef deze voor jezelf, dus wat kan het schelen.
Voor iedereen die met deze intieme brief mee leest en nog meer inspiratie wil, hier wat boeken die ik tof vind:
Happiness Trap van Russ Harris
Meditations For Mortals en 4000 Weeks van Oliver Burkeman
Het werk van The School Of Life.
TOT SLOT: deze update is speciaal aangepast voor de Premium lezers als jij. Daarom geen uitgebreide reclame hier. : )
Wil je helpen met het plan waar te maken?
Stuur even een mailtje dan leg ik uit aan je wat ik concreet nodig heb en wie weet.
No comment yet, add your voice below!