Te kieskeurig in de liefde?

Ik hoor dit dus best vaak. Te vaak. Van allemaal zeikerige kritische mensen: ‘Ben je dan niet te kritisch?’

En altijd raak ik er van in de war. Ook omdat ik vrij snel denk: oh, ja, hoor, het ligt aan mij. Ik denk bezorgd: Moet ik dan gaan daten en met iemand verkeren waarvan ik zeg: ‘Dit is Natascha, ik heb d’r helemaal niets mee, maar ze heeft een prima nasi in huis!’

Laat ik een voorbeeld geven, kun je zelf bepalen of je het te kieskeurig vindt: Op een datingapp schreef een vrouw ‘me moeder’. Kansloos toch? Of wat als iemand een heel kleine tatoeage op haar billen heeft? Heel klein, echt één cm bij één cm: van een hakenkruis! Ha! Daar had ik je!

Of wat nou als iemand Arnon Grunberg niet kent! Ja, ik meen het. Dat vind ik heel erg onbegrijpelijk. Ik had eens een date met een gewoon slim iemand, hoewel ‘slim’ helemaal niet zo gewoon is natuurlijk, maar HBO opleiding gedaan ze was dik in de 30 en toen… nee, ze had nooit van Grunberg gehoord. Grunberg stond honderd jaar op de voorpagina van de Volkskrant, komt op TV, enfin, ik ben in elk geval echt wel fan.

Volgens vrienden ben ik dan te kritisch. Ik snap dat de overbuurvrouw met haar rood geverfde haar en leggings en tatoeages in haar nek nooit gehoord heeft van Grunberg. Absoluut. En ik kan het ondertussen prima met haar vinden; we zijn beiden dol op bloemetjes op het balkon. Maar dat is duidelijk geen match.

Is het erg dat je geen Volkskrant leest? Nou, als je huis in de brand staat, ga ik het niet eerst vragen, maar red ik je. Dat beloof ik bij deze plechtig. Maar als je bekomen bent van de schrik en ik je een glas water heb aangeboden, de brandweer probeert te redden wat er te redden valt, gaan we het er natuurlijk wel over hebben. ‘Vertel, je kent Grunberg niet, hoe kan dat?’ ‘Ja, maar mijn hele huis is afgebrand!’ ‘Jammer, zeker, een schok, maar eerst even over Grunberg.’

Wanneer ben je te kritisch? Is dat heel nauwkeurig aan te geven? Dat je ergens bij een instelling je situatie voorlegt en dat ze dan na drie dagen de uitslag hebben. Dat je moet inloggen bij een beveiligde omgeving en daar leest:
‘Beste heer Stevens, dat u iemand afwees die ‘me huis’ schreef, in plaats van ‘m’n huis’, is te kritisch. U moet binnen twee weken nog een date plannen.’

Ben je te kritisch als je iemand afwijst vanwege een bordje ‘home’ in de vensterbank? Of is het flauw om dat voorbeeld te kiezen, want uiteraard ga ik niet daten met iemand die dit heeft. Iemands identiteit wordt ook bepaald door wat iemand draagt en welke smaak iemand heeft, toch? Ik bedoel, als ik jou een foto laat zien van een vrouw die vier piercings in haar wenkbrauwen heeft, een tatoeage van een olifantje vlak onder haar oog en haar nek vol tattoos, dan zou je toch in kalmte en wijsheid zeggen: ‘Nee, lieve Johan, nee, dit is niet helemaal jouw type.’

Moet ik mij over van allerlei dingen heen zetten? Dat hoor ik namelijk. En ik heb het gevoel dat ik niet gewoon mijn voorkeuren mag hebben. Ben je te kritisch als je afhaakt als iemand online al vraagt naar je horoscoop? Je bent knettergek als je daar belang aan hecht, toch?
Wat mij in deze discussie ook opvalt is dat de verontwaardiging is selectief is. Een vriend van mij riep eens in gezelschap: ‘Dikke vrouwen, dat werkt niet voor mij. Vind ik gewoon niet mooi.’ Die vriend werd uiteraard direct gecanceld. Die kon verhuizen en boer worden in een dorp ver onder LaRochelle, met een baard.

In een andere gelegenheid hoorde ik een vrouw zeggen: ‘Ik vind dunne mannen niet zo aantrekkelijk, geef mij maar wat spek. Brrr… die spillebeentjes, niks voor mij.’ En die vrouw mocht door naar de volgende ronde. ‘Wil jij nog een wijntje, Cornelia?’ (zo heette ze echt!)
Hoe kan dat?

En toch, ik heb het geprobeerd. Minder kritisch zijn. Een jaar geleden deed ik een drankje met een vrouw en ik had op ‘Ja’ geklikt in het kader van minder kritisch zijn. Ik zag de foto’s en ik dacht: op zich wel leuk. Op een van de foto’s zag ik pretoogjes en voila, let’s go. Minder kritisch zijn! We gingen drinken en ze vertelde dat ze iets met voeding deed. Dat vind ik al meteen spannend. 90% van de mensen die iets met voeding doen lullen compleet uit hun nek, met claims waar je van gaat oogrollen en die vinden ‘wetenschap een mening’. Heb je een beeld? Maar ik ging er niet met gestrekt been in. Ik ging dit laten slagen. Ik vroeg wel een beetje door, wilde weten waar ze haar inzichten vandaan haalde – geile date, niet? En toen vertelde ze waar ik al bang voor was: dat het Voedingscentrum echt verschrikkelijk was. Conspiracy avant la lettre. Maar… ik liet het gaan. Ik skipte gewoon naar een ander onderwerp, ik liet de verbetenheid die in mij opkwam varen. Nee, maar echt. Ik kon bedenken: dit doet er nu totaal niet toe. Of wel? Als iemand in de conspiracy zit, dan is dat wel een ding. Ik bedoel eigenlijk: op dat moment deed het niet toe, want ik wilde gewoon iemand om lekker mee te seksen. Heus, uiteraard allemaal respectvol en met consent, maar ik zocht niet de vrouw van mijn leven. We kletsten verder over van alles en nog wat en dat was best leuk en aan het einde van de avond werd het buiten bij een lantaarnpaal nog een beetje broeierig met een goede zoen.

Daarna hadden we dates en die waren leuk en spannend. Maar ik kon mijn hoofd niet goed uit zetten. Ik wist gewoon: ik ga niet verliefd worden en daar vond ik ook van alles van. Ook omdat de fysieke aantrekkingskracht oké was, echt prima een zeven zou ik zeggen, we hadden het leuk, maar ik het was niet geweldig. Moet dat? Eeh, ja! Zeker in het begin! Vind ik dan, hè? Ik moet iemand wel tot in mijn buik lekker vinden toch. Dat je een beetje beduusd bent, dat je

Ik probeer regelmatig zo eerlijk mogelijk te reflecteren op de vraag: ben ik de laatste jaren ergens in een heel concrete situatie echt té kritisch geweest? De vrouw hierboven had een paar fysieke kenmerken waarvan ik wist: dat ga ik ooit dan toch echt heel erg missen. (ik hou van goede borsten, halleluja!). Ik weet het niet en ik denk dat hier heel, heel veel over piekeren dan sowieso ’te kritisch’ is, naar mezelf.

Iemand zei laatst kalm: ok, dat je kritisch bent dat betekent dan dat je wat minder snel een relatie krijgt.En laat ik die consequentie dan met een rechte rug dragen.

Dus… ben ik te kieskeurig in de liefde? Ik ben heel kieskeurig, maar tegelijkertijd weet ik dat er zat vrouwen daarbij passen. En ja, zeker wel, het gevaar is dat je iemand zoekt die altijd blij, geduldig, toegankelijk is. En dat is niemand. We zijn allemaal idioten. Ik zeker.