Daten is een mijnenveld. Ik wil niet zeggen dat ik er niet goed in ben, een verlegen hoopje wrakhout dat staat te schutteren, nee, ik ben adrem en heb altijd wel een woordje klaar, ik sta niet te stotteren tijdens de Leffe Blond op het terras van café De Dode Eend. Maar ik speel wel vaak op safe. De afgelopen jaren heb ik echt met veel gezeik moeten leren wat de kunst is van duidelijk zijn. Over wat je wil. Over je intentie. Over je plan.
Ik was eens naar Scheveningen gegaan voor een date. We hadden een lange avond zitten chatten via Twitter. En nu was daar de date. Zin in. Op station Den Haag Centraal nog getwijfeld of ik bloemen zou halen. Niet gedaan. Kom ik daar aan, zitten we bij een strandtent, vraag ik haar: en? Wat heb je gedaan met vakantie? Antwoordt ze: ‘We zijn naar Schotland geweest.’
Natuurlijk wel heerlijk voor haar, Schotland, daar wil iedereen wel heen, met je man, Schotland dat moet je meemaken maar godverdekutkutkut, hoe dan?
Wat deed ik in Scheveningen voor een date terwijl deze vrouw getrouwd was? Hoe kon dat zo lopen? Ik dacht dus keihard te hebben geflirt ofzo, of… huh? Ik had de dag ervoor nog een grapje gemaakt via de app ‘zal ik handdoek meenemen of doen we één handdoek met z’n tweeën?’ Daar reageerde ze niet op, had ik toen even moeten doorvragen? Die ene dag dat we een avond lang hadden geappt met elkaar, was daar geflirt. Ik weet wel dat ze na een dag geen contact een berichtje stuurde: ‘en toen was het ineens heel stil.’ Dat is toch FC Licht gekwetste Vrouw. Hoe dan?
Ander voorbeeld: Ik heb eens een vrouw over de vloer gehad. Hele huis aan kant, leuk, fijn, maanden geleden dat mijn huis zo opgeruimd was. Zelfs onder het bed gestofzuigd. Condooms in huis, op de goede plek gelekt, alles moest perfect lopen.
We hadden in aanloop naar deze Grande Evening elkaar ‘betekenisvolle’ appjes gestuurd. Met veel knipoogjes. En muziekjes waar je op kon dansen. Het begon weliswaar met haar opmerking dat we ‘gewoon vrienden’ konden zijn, maar dat veranderde ook vanuit haar in dubbelzinnige opmerkingen. ‘lekker met jou op een kleedje lijkt me fijn.’
En toen, die avond was ze daar. We zouden picknicken, maar het werd mijn huis. Ik stond straks van de spanning, eindelijk zou er weer seks zijn. Zegt ze na vijf minuten: ‘We gingen toch niet te ver he, met de appjes?’ Complete verwarring. Onthuts. Ik keek haar aan, mijn mond viel op, misschien alleen spreekwoordelijk, maar je snapt wat ik bedoel.
Veel gestotterd, veel gesorry van haar kant, veel vragen van mijn kant, alles in kalmte, dat wel.
Rond half tien vertrok de vrouw. Ze zeggen dat het leven een feest is, maar dat je zelf de slingers moet ophangen. Prima, ik doe niet anders. Maar als er dan niemand is om mee te dansen, wat moet je dan?
Ik herinner me dat een vrouw bij mij spelletjes kwam doen. Gezellig thuis, wat deden we? Bordspelletjes. Rummikub? En het was na twaalf uur en ik gooide dan toch maar eens in de groep dat ik haar ‘een heel leuk, lief gezicht vond hebben.’ Niemand leert ons hoe dit moet, waanzin eigenlijk. Ik heb nog nooit iemand zo plots zien bedenken dat ze weg moest. ‘Ja, ik moet studeren morgen vroeg, fock is het al half één? Doei, doei.’ En weg rende die vrouw. Was ik dan te duidelijk, of kwam mijn intens leuke compliment té onverwacht?
Niemand heeft het antwoord.
Hoe ik het nu doe? Of ik iets geleerd heb? Ik denk het. Ik had eens een ZZP-koffietje met een vrouw met rood haar en prima billen. Ja, ja, ja, ze was ook lief en interessant, maar ik had weer seizoenen geen seks gehad, op een gegeven moment kun je nergens anders meer aan denken. Zo gaat dat. En toen zei ik, na de koffie op maandagmorgen ‘ik zou het leuk vinden om eens wat te eten. Ik vind je leuk.’
De vrouw zei: ‘Oh, dat is zo lief! Dank je wel, maar voor mij is het niet dat.’
Dat vond ik lullig natuurlijk, maar ik fietste in galop naar huis, zo trots als ik was op mijzelf. Dat klinkt kinderachtig vind ik, maar ik ben echt regelmatig knettergek geworden. Ik wil net als iedereen gewoon liefde, intimiteit.
Laatst deed ik dat nog eens. De vrouw zei enthousiast: ‘Wat lief. Ik heb zaterdag hulp nodig bij een verhuizing. Kun je?’
Hatsa. Lekker bezig. Afgelopen zaterdag droegen we samen twee zware kasten naar boven. En bij het overpakken van een stoel raakte ik even haar hand aan. Heerlijk die spanning die opbouwt. Zo benieuwd wat er komende weken gebeuren gaat.
Er was ook een andere gozer, een lange slanke man, die al de hele ochtend krentenbollen aan het smeren was. Zo’n nonchalant type, wat langer haar, krullen. Op z’n blote voeten. Lekker ontspannen. De boel de boel. Ja, je kon zien dat hij de dingen lekker op zich af liet komen. Die gast stond op een gegeven moment met een hand losjes rond haar schouder. En later zag ik ze elkaar een lange kus geven, toen ik een bijzettafeltje van tachtig kilo naar boven sleepte. Die lange kus, dat was vriendschappelijk denk ik. Ja, ik weet het zeker, want ze valt op mij.
Had ik tegen hem moeten zeggen dat hij zich niets moet verbeelden?
No comment yet, add your voice below!