En plots wist ik het. Ik dacht: ik bel de Rutgers Stichting om te vragen of ik knettergek ben. Twee minuten later had ik het nummer gevonden en hoorde ik de beltoon. ‘Rutgers Stichting, goedemorgen.’
‘Ja, hallo, met Joost, met Stefan, met Johan, ik bel even om te weten of ik knettergek ben.’
Het was een fractie van een seconde stil, maar daarna was het Rutgers Stiching gewoon weer Rutgers Stichting: geen vraag is te gek. Wel wilde de persoon even wat context. ‘Mijn eerste reactie, meneer: niet veel gekker dan anderen. Waarschijnlijk.’
‘Tuurlijk. Context. U wilt context. U krijgt context. Mensen die mij om context vragen, die krijgen het!!’
‘Ok. Fijn. Context.’
‘Ja!’
‘En? Wat is de context?’
‘Ja, ja, natuurlijk. Nou, ooit had ik een mindfulnesscursus. En toen was er een man, een grote man, een forse man en die zei: ‘Elke ochtend moet ik kotsen als ik denk aan mijn werk, als ik denk aan hoe we onze klanten in de steek hebben gelaten.’ En dat vond ik zo troostend! En zo verfrissend! Ook die grote man, die stoere man, die wist het even niet meer. Mensen weten het soms niet meer. Wij allemaal weten het soms niet meer. Ook die man, die alles onder controle lijkt te hebben over alles en nog wat, die kende grote wanhoop. Snapt u?’
‘Ja, ik snap het, zeker. Ik denk dat ik nog meer context nodig heb, meneer. Om te bepalen of u knettergek bent.’
‘Ja, nou ik schrijf dus stukjes. En toen had ik eens tegen iemand gezegd dat ik dat doe omdat ik mensen een beetje wil troosten. Dat we steeds weer onthouden dat we állemaal lopen te kloten, te zoeken. Maar toen later dacht ik: misschien wil ik… wil ik zelf een beetje getroost worden.’
‘Ja, ok. Vertel verder.’
‘Nou, mevrouw. Ik was in Lissabon. De eerste drie maanden van dit jaar. En ik wil weten hoevaak hebben single mensen seks?’
‘In Lissabon? Ik geloof dat ik het niet meteen snap?’
‘Het was zo fijn daar, mevrouw. Ik ontmoette daar Latoya en ze was te laat, crazy te laat, ze had de blauwe lijn genomen, maar de verkeerde kant op, maar later hadden we een fantastische avond. En ik ontmoette Stella en die drukte op mijn enkel en zei ‘ding dong’ en dat was raar, maar nou, het eerste uur had ze me niet aangekeken, maar daarna, daarna hadden we een fantastische avond en pas om half tien gingen we wat eten, een pizza voor zes euro, ik eet nooit zo laat, zo leuk hadden we het.’
‘…’
‘U wil meer context, u krijgt meer context.’
‘Ja, vertel. Ik mis nog steeds het punt, denk ik, Joost.’
‘Zeg maar Stefan, maakt niet uit. Dat… de vrouwen die wilden me echt daar. Ik voelde me zo gewild daar, zo gewild. Zo geliefd. Catch of the town, haha. En ik weet niet of het raar is, ik denk dat het… mevrouw… is het raar? Dat ik dat zo fijn vond?’
‘U wilt weten of het raar is dat u het zo fijn vond om te genieten van de belangstelling? Meneer daar zijn we allemaal voor op aarde. Om liefde te krijgen, om bewonderd te worden. Mensen slaan elkaar de hersens in als ze het niet krijgen. Kent u het verhaal van de sjofel die de voorpui eruit ramt? Die man was boos omdat z’n vrouw een ander had. Mensen zingen valse liedjes op TV voor een jury omdat ze het willen, zo graag, die bewondering. Iedereen wil bewonderd worden.’
‘Ok. Ok. Ja. Ik denk dat u gelijk heeft.’
‘Belde u daarvoor?’
‘Nee, ik was benieuwd… naar de cijfers: hoeveel seks hebben mensen, single mensen? Ik belde voor cijfers, harde data. Ik verzamel data. Ik ben een cijfer man. Hoe gek is het als iemand bijvoorbeeld, ik zeg maar wat, maanden, een seizoen ofzo, als voorbeeld dan, geen seks heeft.’
‘Maar u heeft toch seks gehad, in Lissabon, vertelt u net?’
‘In Lissabon, ja. Maar ik vraag het in het algemeen.’
‘Ok, u vraagt het voor een vriend. Ja, tuurlijk. Dat hebben wij hier de hele dag, mensen die namens een vriend bellen. Een seizoen geen seks is over het algemeen niet echt lang.’
‘Ik bedoelde dat meer spreekwoordelijk.’
‘Het was een jaar, of langer?’
‘Hahaha! Een jaar of langer zegt u? Hahaha! Oh, mevrouw, ik heb ooit een buurvrouw gehad, die had een eenpersoonsbed. Met een Mickey Mouse dekbedovertrek. Ik moest een kast helpen versjouwen en toen zag ik het. En toen ik een uur later nasi stond te maken moest ik plots zo huilen. Van dat eenpersoonsbed, denk ik. Ik kan het niet aanzien, eenpersoonsbedden, ik kan het niet. Ik moet er zo van huilen.’
‘…’
‘Wat kunt u er over zeggen? Heeft u cijfers, mevrouw?’
‘Nou, ik weet wel dat 14 procent van de mensen van in de veertig single is en dat 39 procent daarvan geen seks heeft gehad het afgelopen jaar.’
‘Ok. Ik snap het. Ik schrijf het op.’
‘En wat gaat u er mee doen, dan, meneer?’
‘Zeg maar Joost, hoor. Ik ga hier iets over schrijven. Zodat de mensen zich getroost voelen, dat doe ik graag. Mensen troosten.’
‘Ah, ja, ik snap het. U kunt gerust zijn meneer, u bent niet knettergek. Ik hoop dat dat wat troost.’
Ha, ik ben Johan en schrijf deze stukjes in ’t café. (bij wijze van, dan hè?) Vond je dit leuk? Buy me a coffee! Hier kun je een paar euro doneren, zodat ik m’n volgende koffie kan scoren.
Of… ken jij of ben je een grappige, energieke en originele trainer of andere dienstverlenende ondernemer? En wil je nodig met je content en copy aan de slag? Droom je ervan om op geheel eigen originele manier bulshit vrij zichtbaar te zijn? Ik help je. Mail me voor een Supercopy Speeddate: koffie en commentaar op je website, 15 minuten, vrijblijvend. Ja, ik wil kennismaken!
No comment yet, add your voice below!